Επίγνωση χωρίς Σκέψη μέσω της Θέλησης

Στις 1/26/2013 06:33:00 μ.μ.

  

Η αφύπνιση είναι μια μεταβολή στην συνειδητότητα
στην οποία η σκέψη και η επίγνωση χωρίζουν.
Ε. Τόλλε

Για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι ένα συμβάν αλλά μια διαδικασία την οποία υφίστανται. Ακόμα κι εκείνα τα σπάνια όντα που βιώνουν μια απότομη, θεαματική και φαινομενικά μη αντιστρέψιμη αφύπνιση και πάλι θα περάσουν μέσα από μια διαδικασία κατά την οποία η νέα κατάσταση της συνειδητότητας ρέει σταδιακά μέσα σε ό,τι κάνουν και το μεταμορφώνει κι έτσι ενσωματώνεται στην ζωή τους.

Αντί να χάνεσαι μέσα στη σκέψη σου, όταν είσαι αφυπνισμένος αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως την επίγνωση πίσω του. Η σκέψη παύει τότε να είναι μια ιδιοτελής αυτόνομη δραστηριότητα που σου κάνει κατοχή και διαφεντεύει την ζωή σου. Η επίγνωση παίρνει την θέση της σκέψης. Αντί να έχει τα ινία της ζωής σου, η σκέψη γίνεται ο υπηρέτης της επίγνωσης. Η επίγνωση είναι συνειδητή σύνδεση με την συμπαντική νοημοσύνη. Μια άλλη λέξη γι’ αυτήν είναι Παρουσία είναι η συνειδητότητα χωρίς σκέψη. Διάβασε ποιούς τρέφεις με την σκέψη σου Οργονίτες, Μετάξι, Voladores και το Μεγάλο Φαγοπότι.

Το ξεκίνημα της διαδικασίας της αφύπνισης είναι μία πράξη μεγαλείου. Δεν μπορείς να την κάνεις να συμβεί ούτε μπορείς να προετοιμαστείς γι’ αυτήν ή να συγκεντρώσεις ‘πόντους’ προς την απόκτησή της. Δεν υπάρχει κάποια νοικοκυρεμένη αλληλουχία λογικών βημάτων που οδηγούν προς αυτήν, αν και ο νους θα λάτρευε κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται να γίνεις πρώτα αντάξιός της. Μπορεί να έρθει στον αμαρτωλό πριν έρθει στον άγιο, αλλά όχι απαραίτητα. Γι’ αυτό η φιλοσοφία τη συνέδεε με όλων των ειδών τους ανθρώπους κι όχι μόνο με τους αξιοσέβαστους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για την αφύπνιση.

Ό,τι κάνεις θα είναι το Εγώ που προσπαθεί να προσθέσει αφύπνιση ή φώτιση στο εαυτό του, ως το πιο πολύτιμο απόκτημά του, και να κάνει έτσι τον εαυτό του πιο σημαντικό και πιο μεγάλο. Αντί για αφύπνιση προσθέτεις την έννοια της αφύπνισης στο νου σου ή τη νοητική εικόνα του πώς είναι ένα φωτισμένο άτομο, κι έπειτα προσπαθείς να φανείς αντάξιος αυτής της εικόνας. Το να φαίνεσαι αντάξιος μιας εικόνας που έχεις για τον εαυτό σου ή που έχουν οι άλλοι για σένα είναι μη αυθεντική ζωή- άλλος ένας ασυνείδητος ρόλος που παίζει το Εγώ.

Έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για την αφύπνιση, αν έχει ήδη συμβεί ή δεν έχει συμβεί ακόμα, πως μπορεί να είναι πρωταρχικός σκοπός της ζωής σου;

Ο σκοπός δεν συνεπάγεται ότι μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτόν;

Μόνο η πρώτη αφύπνιση, η πρώτη φευγαλέα ματιά στην Συνειδητότητα χωρίς Σκέψη, συμβαίνει μέσω της Θέλησης, χωρίς καμία δράση από τη μεριά σου. Αν βρίσκεις αυτό το βιβλίο ακατανόητο ή δίχως νόημα, δε σου έχει συμβεί ακόμα. Αν όμως κάτι μέσα σου ανταποκρίνεται σ’ αυτό, αν αναγνωρίζεις κάπως την αλήθεια που περιέχει, αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία της αφύπνισης έχει αρχίσει Από τη στιγμή που θα έχει αρχίσει, δεν μπορεί ν’ αντιστραφεί, αν και μπορεί αν καθυστερήσει από το Εγώ.

Για κάποιος ανθρώπους η ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα ξεκινήσει τη διαδικασία της αφύπνισης. Για άλλους, η αποστολή αυτού του βιβλίου είναι να τους βοηθήσει να αναγνωρίσουν ότι έχουν ήδη αρχίσει να αφυπνίζονται και να εντείνει και να επιταχύνει τη διαδικασία. Μια άλλη αποστολή αυτού του βιβλίου είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίζουν μέσα τους το Εγώ όποτε προσπαθεί να ξαναπάρει τον έλεγχο και να συσκοτίσει την αναδυόμενη επίγνωση. Για μερικούς η αφύπνιση συμβαίνει καθώς αποκτούν ξαφνικά επίγνωση τους είδους των σκέψεων που κάνουν συνήθως, ιδιαίτερα των επίμονων αρνητικών σκέψεων με τις οποίες μπορεί να είναι ταυτισμένοι για όλη τους την ζωή. Ξαφνικά υπάρχει μια επίγνωση που έχει επίγνωση της σκέψης αλλά δεν είναι μέρος της.

Ποια είναι η σχέση μεταξύ επίγνωσης και σκέψης; Επίγνωση είναι ο χώρος στον οποίο υπάρχουν οι σκέψεις όταν αυτός ο χώρος έχει αποκτήσει συνείδηση του εαυτού του.

Από τη στιγμή που θα ρίξεις μια φευγαλέα ματιά στην επίγνωση ή Παρουσία, την γνωρίζεις από πρώτο χέρι. Δεν είναι πια απλώς μια έννοια στο νου σου. Μπορείς τότε να επιλέξεις συνειδητά να είσαι παρών αντί να ενδίδεις σε άχρηστες σκέψεις. Μπορείς να προσκαλέσεις την Παρουσία στην ζωή σου, δηλαδή να κάνεις χώρο. Μαζί με τη θεία χάρη της αφύπνισης έρχεται η ευθύνη. Μπορείς είτε να προσπαθήσεις να συνεχίσεις σαν να μη συνέβη τίποτα είτε να δεις τη σημασία της και να αναγνωρίσεις την ανάδυση της επίγνωσης ως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Το άνοιγμά σου στην αναδυόμενη συνειδητότητα και το να φέρεις το φως της σ’ αυτό τον κόσμο γίνεται τότε ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής σου.

Τι είναι ο νους του Θεού; Συνειδητότητα (Κίνηση μεΤαχύτητα). Τι σημαίνει να γνωρίζεις το νου του Θεού; Να έχεις επίγνωση. Ποιες είναι οι λεπτομέρειες; Ο εξωτερικός σου σκοπός και οτιδήποτε συμβαίνει εξωτερικά. Έτσι, ενώ ίσως περιμένεις να συμβεί κάτι σημαντικό στην ζωή σου, μπορεί αν μην συνειδητοποιείς ότι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να συμβεί σ’ έναν άνθρωπο έχει ήδη συμβεί μέσα σου: Η αρχή της διαδικασίας διαχωρισμού σκέψης και επίγνωσης.

Πολλοί άνθρωποι που περνάνε τα πρώτα στάδια της διαδικασίας της αφύπνισης δεν είναι πια βέβαιοι για το ποιος είναι ο εξωτερικός τους σκοπός. Ό,τι παρακινεί τον κόσμο δεν τους παρακινεί πια. Βλέποντας την παραφροσύνη του πολιτισμού μας τόσο καθαρά, μπορεί να αισθάνονται κάπως αποξενωμένοι από τον πολιτισμό γύρω τους.

Μερικοί μπορεί να αισθάνονται ότι κατοικούν σε μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ δύο κόσμων. Δεν κυβερνώνται πλέον από το Εγώ, αλλά η αναδυόμενη σηνειδητότητα δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή τους. Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός σκοπός δεν έχουν συγχωνευθεί. (Περιχώρισις, η Σφαγή των θεών)

© Έκχαρτ Τόλλε »Η Νέα Γη»

Ο Έκχαρτ Τόλε γεννήθηκε στη Γερμανία, όπου πέρασε τα πρώτα δεκατρία χρόνια της ζωής του. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έγινε ερευνητής και επόπτης του πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Στα είκοσι εννιά του, μια βαθιά πνευματική μεταμόρφωση διέλυσε σχεδόν την παλιά του ταυτότητα και άλλαξε ριζικά την πορεία της ζωής του. Τα επόμενα χρόνια τα αφιέρωσε για να κατανοήσει, να αφομοιώσει και να βαθύνει αυτή τη μεταμόρφωση που σημάδεψε το ξεκίνημα ενός εσωτερικού ταξιδιού γεμάτου συγκινήσεις.

Η Ατμητότητα είναι συνώνυμη με την Αρρητότητα

Το εγώ ή αλλιώς εγωισμός (Λογική -Ύλη εικ. πάνω) είναι η παρούσα κατάσταση του κόσμου της ύλης, ορατής και αόρατης και όχι μόνο της ανθρωπότητας. Στην καθομιλουμένη είναι η λέξη που υπάρχει σε κάθε πρόταση, είτε ακούγεται είτε όχι, μαζί με τις συγγενικές της –μου, δικό μου, εμένα, με- αλλά και η πλέον παραπλανητική σαν λέξη, γιατί σαν έννοια είναι η απόλυτη καταστροφή. Στην καθημερινή χρήση το ΕΓΩ, το κομματιασμένο, δηλώνει το αρχέγονο λάθος, την πλανεμένη αντίληψη για το Άτμητο το Άρρητο, Το ΕΓΩ είναι η πλασματική ψευδαίσθηση ενός διαιρεμένου σε χιλιάδες κομμάτια εαυτού, πολύ μακρυά από την αρχέγονη κατάσταση της που ειναι το Πνεύμα.

Το “εγώ” είναι ο άνθρωπος, ο παγωμένος, παγ(ι)ωμένος. Σκέψου το νερό, κινείται παντού, μπαίνει παντού, είναι ρευστό, πολύ όμορφα και φυσικά υπακούει στον συμπαντικό κανόνα “τα πάντα ρει”. Μέχρι που αποκτά ‘εγώ’. Τότε παύει να είναι ρευστό και γίνεται πάγος. Παύει να είναι μέρος, του, σε συνεχή ροή σύμπαντος, και γίνεται πέτρα παγωμένη. Καμία ροή. Ακίνητο μέχρι να λιώσει – πεθάνει.

Αυτή ακριβώς είναι και η κατάσταση πολλών ανθρώπων. Παγ(ι)ωμένη. Αυτό συμβαίνει όταν ο άνθρωπος μπαίνει σε ομάδες, δίνοντας την Συμφωνία του. Όταν οι ομάδες και οι πεποιθήσεις του “εγώ” κλέβουν την ελευθερία –ροή- και τον εγκλωβίζουν, τον παγώνουν. Παύει να είναι πλέον ελεύθερος και αποκτά εγώ ή εμείς, που είναι το ίδιο. Άλλη μια παρανόηση, που ανόητα ή σκόπιμα κυκλοφορεί, ειδικά σε κύκλους “διδασκάλων” το ΕΜΕΙΣ, θεωρώντας λανθασμένα πως το “εμείς” είναι Gestalt. Ακούμε λοιπόν “πότε επιτέλους θα πάψουμε να είμαστε ατομιστές και θα γίνουμε εμείς;” σε όλες τις παραλλαγές. Αλλά δεν είναι έτσι.

Το Gestalt δηλώνει πως “το όλον, είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των μερών του”
Ναι αλλά μόνο αν τα μέρη του είναι Άτμητα.

Πιο απλά, 5 άνθρωποι (στην κατάσταση Άτμητότητας ) σε ένα σύνολο Gestalt, δεν είναι 5 άνθρωποι ενεργειακά σαν σύνολο δράσης-ύπαρξης, αλλά το 5 πολλαπλασιάζεται στην νιοστή για να είναι Gestalt. Αυτή η κατάσταση σε καμία περίπτωση δεν πετυχαίνεται στο πεδίο δράσης του “εγώ” που είναι η κατάσταση της τμητής ταυτότητας (κατακερματισμένη).

Από την άλλη, 5 άνθρωποι (στην κατάσταση του “εγώ” δηλ, τμητοί) σε ομάδα είναι 1+1+1+1+1=5 άνθρωποι (5 εγώ)σε ομάδα, αυτό δεν είναι Gestalt, είναι μια ομάδα 5 ανθρώπων. 5 “εγώ” μαζεμένα που κάνουν μια ομάδα 5 “εμείς”. Δηλαδή, κάθε μικρή ή μεγάλη ομάδα πολλών μικρών “εγώ” δεν φτιάχνει ένα Gestalt, αλλά μια μάζα, όχλο ανθρώπινων μικρών “εγώ”, κατακερματισμένων χωρίς καμία ολότητα, που είναι η βασική κατάσταση της Ατμητότητας.

Δες αυτά τα μικρούλικα “εγώ” όταν κατεβαίνουν (πάντα κατεβαίνουν, και δεν ανεβαίνουν) στις πλατείες και παίζουν το παιχνίδι “αγανακτισμένοι”. Αλλά ποτέ καμία μάζα-όχλος από πολλά ασήμαντα εγώ, δεν πέτυχε ΠΟΤΕ, τίποτε στην σκακιέρα της δημιουργίας. Μόνο ο ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ, και είναι πάντα στον ενικό, δεν υπάρχουν κατεργάρηδες.

Gestalt δημιουργείται ΜΟΝΟ, αν συνυπάρξει σε δράση κάποιος ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ μαζί με κάποιον άλλο ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ, και ΠΟΤΕ σε πληθυντικό αριθμό, γιατί ο ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ για να είναι ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ σημαίνει πως έχει πετύχει την κατάσταση του ΑΤΟΜΙΚΟΝ ή αλλιώς ΑΤΜΗΤΟΝ (αδιαίρετος, αυτός που δεν διασπάται σε μικρότερα κομμάτια, αυτός που δεν μπορεί να διαιρεθεί, ο ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ) …και Ατμητότητα, ορίζεται ως η κατάσταση ύπαρξης και δράσης του Άτμητου.

Δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή της κατάστασης του Άτμητον, γιατί εκτός από Άτμητον, είναι και Άρρητον, δηλ. δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις, ή να εκφραστεί με λόγια. Η Ατμητότητα είναι συνώνυμη με την Αρρητότητα.

Άτομα που πέτυχαν αυτή την κατάσταση είναι ελάχιστοι μεταξύ των αρίστων, την πέτυχε ο Σιντάρτα Γκαουτάμα και … !;

Από την άλλη παρατήρησε τον άνθρωπο-εγώ-τμητό, από τον τρόπο που περπατάει, που τρώει, που μιλάει, που στέκεται, που αναπνέει, που παντρεύεται, που ερωτεύεται, αγωνίζεται, πονάει, ζητάει, πεθαίνει. Από την σαπίλα των σκέψεων, των συναισθημάτων, των πράξεων του. Λέει «Εγώ» και πιστεύει, πως ο κόσμος πρέπει να του υποκλίνεται. «Έτσι είμαι Εγώ» «Εγώ θα πάω, θα κάνω θα φάω, θα πάρω, θα φέρω..» “Εγώ” και μόνο ένα ασήμαντο “εγώ”, ένα τέρας με 5.000 κεφάλια, είναι αυτό που συντηρεί και ενισχύει αυτόν τον κόσμο και τα ανθρωπάκια, φαντάσματα, που σέρνονται πάνω στο πρόσωπο της γης, όλων των δημιουργιών.

Αυτό που κατασπαταλάει την Ενέργεια σου, την Δύναμη σου είναι η διατήρηση του «Εγώ». Αυτό είναι που Οργίζεται, Προσβάλλεται, Καταθλίβεται, Απειλεί με αυτοκτονία, μέχρι που να πετύχει την επιθυμητή επιβεβαίωση. Μια και γνωρίζει πως δεν έχει κάποια απτή ουσία, αναζητά συνεχώς να έχει δίκιο μέσα από τα άλλα ανθρώπινα όντα του εγώ, τα άψυχα όντα γιατί μόνο αυτά ασχολούνται με τέτοια ασήμαντα γεγονότα, τα οποία αποδέχονται και φέρονται λες και το «εγώ» είναι κάτι υπαρκτό.

Μόνο με αυτό τον τρόπο το «εγώ» ξεγελιέται και πιστεύει πως είναι αληθινό, ενώ γνωρίζει πως στην πραγματικότητα είναι ένα συνονθύλευμα από τίποτα. Ένα φάντασμα, σε ένα ολόγραμμα.

Τίποτα από αυτά, δεν μπορεί να συμβεί όταν έχουμε αποδεχτεί την αληθινή μας Άτμητη και Άρρητη υπόσταση, Είμαστε Έμψυχα Ενεργειακά όντα, πέρα από σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα. Ένα πεδίο Ενέργειας, γι αυτό και η Κβαντική Θεωρία πρέπει να σε απασχολεί, γιατί Κβάντα σημαίνει Πακέτο Ενέργειας.

Να θυμάσαι λοιπόν πως… Ενέργεια = Δύναμη = Ελευθερία.

Ένα πεδίο Ενέργειας που βρίσκεται σε συνεχή ανατάραξη-δράσης ΑΙΤΙΑΣ> <ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, καθημερινά και είναι συν-μέτοχος σε χοτικά, τυχαία συστήματα δημιουργίας. Γι αυτό και πρέπει να σε ενδιαφέρει και η Θεωρία του Χάους με όλα τα συστήματα της, τους νόμους και τα καπρίτσια της.

Οι άνθρωποι στην υποβαθμισμένη κατάσταση, του “εγώ”, ζουν μια ζωή χωρίς ύπαρξη, μια ζωή διασπασμένη, μέσα στην σαπίλα του κατακερματισμένου “εγώ”, πονεμένη, μίζερη, μες την κακομοιριά. Κρύβονται μέσα σε ένα μίζερο γάμο, πίσω από ευνουχισμένα από την γέννηση τους παιδιά, μέσα σε μια κακόμοιρη κοινωνία, στην ψεύτικη ασφάλεια ενός ασήμαντου δουλικού μισθού, διαιωνίζοντας την φτώχια, την μιζέρια, τον θάνατο και την κακομοιριά.

Το “εγώ” είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, ο παντοδύναμος δικτάτορας του ορατού και αόρατου κόσμου, φυσικού ή μεταφυσικού, γνωστού ή άγνωστου. Είναι ο θεός κάθε δημιουργίας, είναι η εκδήλωση του δημιουργού, μέσα στο υλικό ολόγραμμα που αποκαλούν δημιουργία. Το εγώ είναι ο δημιουργός του matrix (όχι της ταινίας). Για να είναι ο δημιουργός, ικανός να δημιουργήσει μια δημιουργία πρέπει να μην ελέγχει το “εγώ” του, να είναι ήδη παγιδευμένος μέσα σε αυτό. Τι κατάντια, είναι η κατάντια των θεών, που τολμούν να λένε “ΕΓΩ ειμί το φως” ή το άλλο γελοίο “εγώ ειμί ο θεός”, και λοιπές γραφικότητες κατώτερων όντων.

Αν θέλεις να γίνεις ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ, αν θέλεις να απολαύσεις Φώς, Άκτιστο Φως, αν θέλεις Ελευθερία, αν θέλεις να είσαι ολόκληρος και όχι χίλια κομμάτια, τώρα είναι μια καλή στιγμή, δεν διαθέτεις άλλη στιγμή από το τώρα, να σταματήσεις να είσαι φοβισμένος, να σταματήσεις να εξαρτάσαι, να είσαι υποβαθμισμένος, να είσαι σκλάβος των δικών σου σκέψεων, αποφάσεων, επιλογών. Να σταματήσεις να είσαι πρόβατο-αμνός-δούλος-υπάλληλος-πιστός-ψηφοφόρος-οπαδός, να ξαναγίνεις ΑΤΜΗΤΟΣ και ΑΡΡΗΤΟΣ.

Γιατί αν δεν είσαι Άτμητος και Άρρητος, δεν είσαι άνθρωπος. Όχι ελεύθερος, αλλά ούτε καν άνθρωπος.

…και το μόνο που χρειάζεσαι είναι ΕΝΕΡΓΕΙΑ, τίποτε άλλο.

ΠΗΓΗ